“Μη”, τσίριζε “ μη, μακριά από μας”.

“Μη”, τσίριζε “ μη, μακριά από μας”. Κι έμεινε εκεί, στο σκοτάδι, έως τη στιγμή που τον βεβαίωσαν γελώντας οι άλλοι, ότι πέρασε ο χάρος, δεν είχε πια κανένα φόβο.

            Τώρα, ο Τάκης ήταν ευτυχισμένος γιατί θα ξανάφευγαν. Θα ξαναγύριζε στην αυλίτσα του παμπάλαιου πέτρινου σπιτιού του, με την μαδημένη ουασιγκτώνα να σημαδεύει τον ουρανό και την καθησυχαστική μεσημεριάτικη γκρίνια των ορνίθων. Ήταν ευτυχισμένος, επειδή απομακρύνθηκε ο το μαύρος  ιππότης με το δρεπάνι.

Περισσότερα στου Γιάννη Τσίγκρα.

ΒΡΑΔΥ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΒΡΑΔΥ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Αλχημιστές των mirabilis, νυχτοπεταλούδες

ζευγάρωναν στα σκληρά μας γόνατα.

Οι παρορμητικοί εντρίπλαραν – όπως ο Σιδέρης.

«Το ραδιόφωνο» φώναζε η μητέρα.

Η πρίζα έπεφτε και, για τρία δεύτερα,

συνέχιζε η Φαίδρα το τραγούδι.

Ύστερα ξυπνούσε το πρώτο βατράχι.

Τι έχει απομείνει; Τα μάτια; 

Γιάννης Τσίγκρας 

Εκεί στάθηκα, απόψε!

Μεγάλη αλήθεια!

ΑΥΤΌ, "όλα τα λεφτά", Γιάννη!

Ο κάθε λογοτέχνης, ακόμη κι εκείνος που, δημοσιογραφικά, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολυγραφότατος, δεν είναι παρά ο δημιουργός του ενός και μόνον  έργου. Της μιας «αυτοβιογραφικής» πολυειδούς αναφοράς που διατρέχει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του συγγραφέα ή μιαν εποχή που εκείνος ζει ή θα’ θελε να ζήσει . 

που διατρέχει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του συγγραφέα

που διατρέχει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του συγγραφέα

που διατρέχει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του συγγραφέα

που διατρέχει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του συγγραφέα

Υγ. Ο μπλόγγερ κόλλησε...    

Έκτακτο

Γιάννη, ξημέρωσε η Παρασκευή κι εγώ έψαχνα τις "οφθαλμαπάτες" μου...

Κοίτα ΕΚΕΙ, τι βρήκα τυχαία!

Σύμπτωση;

Όχι, Βέβαια!

Υγ. άλλη μέρας. Κι εσύ είπες, "όχι"! Συμφωνούμε στην ουσία!