Σάββατο 5 Μαΐου 2018

... Το βρήκα απόψε.

...Ψάχνοντας να βρω έναν άλλο Φίλο, Γιάννη, που ήρθε κοντά σου απόψε, πέτυχα αυτό:
(Μάλιστα...! Αγάντα μου! Δεν θυμάμαι Αν τον ήξερες, να τον κάνεις παρέα... ήταν "ΗΡΩΑΣ", όπως έλεγε. Έχει να σου πει πολλές ιστορίες, Αν γράφεις ακόμα κι ΕΚΕΙ!)
***

Σάββατο, 14 Μαΐου 2011

"Καλές Εμπνεύσεις" στον Γιάννη

Φτάσαμε στα μισά του Μάη και ούτε που το κατάλαβα. Μπορεί να φταίει ο μεγάλος χειμώνας, μπορεί και τα μαζεμένα προβλήματά μου που ζητούσαν λύση.
Δεν έχει σημασία τι φταίει, σημασία έχει πως δεν έχω χρόνο να γράψω όλα όσα θα ήθελα και που αφορούν αυτό το μπλογκ.

Θα μείνω στο κυριότερο για μένα και που με στεναχώρεσε πολύ, κι αυτό είναι η ιντερνετική αποχώρηση του φίλου μου συγγραφέα Γιάννη Τσίγκρα απ' τα μπλογκ. Μου πήρε μέρες για να τον μεταπείσω, όπως μου είχε πάρει χρόνια και για να τον φέρω στην παρέα μας.

Και για τα δυο, νοιώθω άσχημα. Ειδικά η εντολή του "να τα διαγράψω", με τελείωσε!
Ποιος είναι αυτός που θα μπορούσε να σβήσει λέξεις του Γιάννη Τσίγκρα;
Ποιος;
Κι ο κλήρος έπεσε σε μένα...
Για να νοιώσει καλύτερα ο Γιάννης, έπρεπε εγώ να κάνω την "ευθανασία".
ΕΝΟΧΗ, έτσι κι αλλιώς, απ' την Ελληνική Λογοτεχνία που είναι το πιο σκληρό δικαστήριο, για όσους γράφουν, ίσως και όσων διαβάζουν.

Εύχομαι στον Γιάννη, μέσα απ' την ψυχή μου, αυτή του η απόφαση να του βγει σε καλό και να του δώσει χρόνο να γράψει το νέο του μυθιστόρημα, που όλοι θα μιλάνε γι' αυτό και όλοι.... θα τον μάθουν απ' αυτό!

Εύχομαι να είναι γερός και ευτυχισμένος, τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του!

Γιάννη...


"Γιατί γράφουμε;" 6

2 σχόλια:

Τα χνάρια είπε...

" Έχασα τον Γιάννη που μου κρατούσε όρθιο το ηθικό και χάζευε να με διαβάζει (δεν με κατάπινε, με απολάμβανε", έλεγε, μου "ξεφύτρωσες" ΕΣΥ, να μ' ανεβάζεις!

Κάτι που χρωστάω στην σελίδα του Γιάννη και τις αναμνήσεις μας, είναι πως μου ζητούσε αλληλογραφία, πολύ πριν τα μπλογκς και του έγραφα κάποτε, σχεδόν, κάθε μέρα!
Μπαούλα ημερολογίων, τί να προλάβεις να πεις, σ' αυτή τη ζωή!

Σε μια απ' τις εκπομπές που με είχε καλέσει, είχα πει στον αέρα, πως διατηρούσα εσωτερική αλληλογραφία μέσα στην οικογένεια, ρίχνοντας γράμματα κάτω απ' τις πόρτες των παιδιών (όταν δεν άντεχαν να με ακούνε - είχα βρει αυτόν τον τρόπο πλησιάσματος...κ.λ.π.) του ακούστηκε πολύ τρυφερό και μετά, μού ζητούσε κι εκείνος γράμματα και τότε του έγραφα τα παλούκια που συναντούσα στα επαγγελματικά μου!

"Η ζωή μου ταινία", που λένε, ναι, κάπως έτσι!
Πολύ σημαντικά κομμάτια της ζωής μου, τα γράμματα!"

Είναι απόσπασμα από ένα σχόλιο που απάντησα σε άλλο μπλογκ, το έφερα εδώ, γιατί σίγουρα, θα μου διαφύγει, αν δεν το κάνω τώρα, κι έτσι!

Τα χνάρια είπε...

Να βάλω και ετικέτα αλληλογραφία!
Όποτε!