Αν ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ
Τίποτα το ενδιαφέρον
δεν υπάρχει σ' ένα φεγγάρι
αν αφαιρέσεις τον κήπο
και την προδοσία
Σελ. 573, ΠΟΙΗΜΑΤΑ - Γιάννη Τσίγκρα,
Σχ. Λείπει το φεγγάρι και το βιβλίο... απ' τ' άλλα, έχουμε!
Άκου, Φίλος, θα στο πω. Θα σου εξηγήσω τον τίτλο, συνάμα... "θεραπεύομαι μαζί σου", κι ας Λείπεις!
Θυμάσαι που στην συνέντευξη μου είχες πει, πως λυπήθηκες που πήρε πολλά βιβλία σου ένας φίλος σου, κι εσύ στεναχωρέθηκες, γιατί έτσι, δεν έφτασαν σε πολλούς....;
Άκου με και μένα, πάρε και μια αρνητικούλα κριτική!
...Θα ήθελα να πάρω πολλά, είχα μεγάλη λίστα, μα δεν έφτανα οικονομικά, ακόμα και με την έκπτωση!...
Λοιπόν, εκεί που τα μέτραγα και κάνω τις οικονομίες μου, ακόμα, (θέλω να σε θέλουν! για να σε χαρίσω), προέκυψε αυθόρμητα να πω σε μια γνωστή μου:
"Αν θέλεις, σου χαρίζω ένα, αφού ακόμα... δεν τα "παρέδωσα" όλα..."
Το κοίταξε στα πεταχτά, διάβασε δυο - τρία ποιήματα και ΝΑΙ, ήταν ΚΥΡΙΑ!
Δεν μου το στέρησε, λέγοντάς μου, την αλήθειά της:
"Ο Φίλος σου ήταν πολύ καταθλιπτικός, κι επειδή δεν είναι η στιγμή μου και δεν θα το διαβάσω, δεν θα στο στερήσω! Ίσως τα διηγήματα, όταν βγουν, με το ΚΑΛΟ! Εγώ ξέρεις, ότι είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και αποφεύγω να "χαλιέμαι". (Κάπως έτσι το είπε.)
...Δεν επέμεινα. (Απορίας άξιον!)
...Είχα μια άρνηση, ένα πλην που με στεναχώραγε... για σένα..., μα ήταν συνάμα... ένα συν, (στα αποθέματα βιβλίων που έχω) και κρυφή χαρά, γιατί θα πάει σε άλλα χέρια... που θα το έχουν ανάγκη, στην στιγμή τους!
Φάσεις είναι τα βιβλία και το ήξερες κι εσύ, το συζητάγαμε, άλλωστε!
Α! Και το πρώτο που χαρίστηκε, "έτυχε" να μην προλάβει να φτάσει καθόλου σπίτι!
Ήταν άνθρωπος που θαύμαζε την ποίησή σου, πολύ! (Εγώ σε είχα "δείξει", όταν ακόμα ζούσες και με ευχαρίστησε από τότε, πολύ!)
Για την ακρίβεια, έτυχε να περάσει από κει, την μέρα που μου τα παρέδωσαν!
Ψέματα, λέω! Μου το έστειλε, πριν το παραλάβει, να γράψω αφιέρωση και την άλλη μέρα, πήγε πρωί - πρωί, με δώρο πακέτο κρασιά Αγχιάλου και το πήρε!
Αλληλοσυγκίνηση!
Και δεν πίνω!
Κέρασα... στην Μνήμη σου, Φίλε!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Θυμήθηκα και κάτι άλλο, θα το βρω και θα το φέρω.
Επειδή με "μάλωνες"... για σαχλμαρίτσες.... (ίσως το ίδιο κάνω και τώρα), ίσως, για να μου ανεβάζεις το ηθικό, χάριν φιλίας, κι όχι Λογοτεχνίας! (τότε)
Τίποτα το ενδιαφέρον
δεν υπάρχει σ' ένα φεγγάρι
αν αφαιρέσεις τον κήπο
και την προδοσία
Σελ. 573, ΠΟΙΗΜΑΤΑ - Γιάννη Τσίγκρα,
Σχ. Λείπει το φεγγάρι και το βιβλίο... απ' τ' άλλα, έχουμε!
Άκου, Φίλος, θα στο πω. Θα σου εξηγήσω τον τίτλο, συνάμα... "θεραπεύομαι μαζί σου", κι ας Λείπεις!
Θυμάσαι που στην συνέντευξη μου είχες πει, πως λυπήθηκες που πήρε πολλά βιβλία σου ένας φίλος σου, κι εσύ στεναχωρέθηκες, γιατί έτσι, δεν έφτασαν σε πολλούς....;
Άκου με και μένα, πάρε και μια αρνητικούλα κριτική!
...Θα ήθελα να πάρω πολλά, είχα μεγάλη λίστα, μα δεν έφτανα οικονομικά, ακόμα και με την έκπτωση!...
Λοιπόν, εκεί που τα μέτραγα και κάνω τις οικονομίες μου, ακόμα, (θέλω να σε θέλουν! για να σε χαρίσω), προέκυψε αυθόρμητα να πω σε μια γνωστή μου:
"Αν θέλεις, σου χαρίζω ένα, αφού ακόμα... δεν τα "παρέδωσα" όλα..."
Το κοίταξε στα πεταχτά, διάβασε δυο - τρία ποιήματα και ΝΑΙ, ήταν ΚΥΡΙΑ!
Δεν μου το στέρησε, λέγοντάς μου, την αλήθειά της:
"Ο Φίλος σου ήταν πολύ καταθλιπτικός, κι επειδή δεν είναι η στιγμή μου και δεν θα το διαβάσω, δεν θα στο στερήσω! Ίσως τα διηγήματα, όταν βγουν, με το ΚΑΛΟ! Εγώ ξέρεις, ότι είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και αποφεύγω να "χαλιέμαι". (Κάπως έτσι το είπε.)
...Δεν επέμεινα. (Απορίας άξιον!)
...Είχα μια άρνηση, ένα πλην που με στεναχώραγε... για σένα..., μα ήταν συνάμα... ένα συν, (στα αποθέματα βιβλίων που έχω) και κρυφή χαρά, γιατί θα πάει σε άλλα χέρια... που θα το έχουν ανάγκη, στην στιγμή τους!
Φάσεις είναι τα βιβλία και το ήξερες κι εσύ, το συζητάγαμε, άλλωστε!
Α! Και το πρώτο που χαρίστηκε, "έτυχε" να μην προλάβει να φτάσει καθόλου σπίτι!
Ήταν άνθρωπος που θαύμαζε την ποίησή σου, πολύ! (Εγώ σε είχα "δείξει", όταν ακόμα ζούσες και με ευχαρίστησε από τότε, πολύ!)
Για την ακρίβεια, έτυχε να περάσει από κει, την μέρα που μου τα παρέδωσαν!
Ψέματα, λέω! Μου το έστειλε, πριν το παραλάβει, να γράψω αφιέρωση και την άλλη μέρα, πήγε πρωί - πρωί, με δώρο πακέτο κρασιά Αγχιάλου και το πήρε!
Αλληλοσυγκίνηση!
Και δεν πίνω!
Κέρασα... στην Μνήμη σου, Φίλε!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Θυμήθηκα και κάτι άλλο, θα το βρω και θα το φέρω.
Επειδή με "μάλωνες"... για σαχλμαρίτσες.... (ίσως το ίδιο κάνω και τώρα), ίσως, για να μου ανεβάζεις το ηθικό, χάριν φιλίας, κι όχι Λογοτεχνίας! (τότε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου