Κυριακή 20 Μαΐου 2018

Ανάρτηση - Θέση για αναμνήσεις στα σχόλια. ΑΝΑΓΚΗΣ ΕΝΕΚΕΝ!

Αναμνήσεις - Διάλογοι, κ.λ.π. που θέλω να γραφούν, να μην χαθούν, ελλείψει χρόνου,  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΝΕΚΕΝ, όπως θα έλεγε κι ο Γιάννης Τσίγκρας!

Ανάρτηση - Θέση για αναμνήσεις στα σχόλια.
ΑΝΑΓΚΗΣ ΕΝΕΚΕΝ!

***

Υγ. Κι επειδή το είχα στην μπάρα, μου ανήκει, δικαίωμά μου να το "φέρω" κι εδώ:

Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου 2013


ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΤΗΣ ΒΙΩΜΑ (πηγή)


Η Αγάπη δεν ακούγεται σαν το τζιτζίκι
Στον κλωβό δυο ενωμένων παιδικών χεριών
Καταργεί πολύχρωμες παντιέρες
Και θριαβικά του θανάτου εμβατήρια
Αψίδες δεν ανυψώνει
Τείνει προς το σημείο
Μηδέν
Του λόγου
Κι έξαφνα
Ως πράξη
Γιγαντώνεται
Η Αγάπη ανάβει ένα φως
Στο σκοτάδι της ψυχής 
Όπου νυχτεριδόμορφοι πετούνε δαίμονες  
Υπάρχει ξένη προς 
Το
Ίδιον
Βλέπει τον Άλλο
Κι όχι τους καθρέφτες

Την έμπονη προτείνει προσευχή:
Πέρα απ' την κούφη αγαπολογία
Να μας δοθεί να φτάσουμε
Στο καθαρό της 
Βίωμα

(Στην Κατερίνα Δε. Στα. Πα.)
Αναρτήθηκε από στις  

Ετικέτες 

2 σχόλια:

  2. Κατερίνα δε. στα. πα.11 Νοεμβρίου 2013 - 2:16 μ.μ.
    "Παρούσα", Γιάννη! Είναι μια λέξη που τελευταίως... μας βγάζει απ' τα δύσκολα.
    Η λέξη "Ευχαριστώ", έχει χάσει το νόημά της.

    http://katerinadestapa.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8568.html
    Απάντηση
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

1 σχόλιο:

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ήθελα από καιρό να κρατήσω μια ανάρτηση - γενική, ώστε να μην προσπερνάω ότι σημαντικό θυμάμαι απ' τον Γιάννη.

Πάμε στην σημερινή σύμπτωση, με το ποίημα "Ο μικρός ήρως".

http://filiasxreos.blogspot.gr/2018/05/blog-post_20.html

Συζητώντας πολύ παλιά με τον Γιάννη (ώρες στο τηλέφωνο) του είχα πει, πως στο ίντερνετ "κλέβουν" ιδέες, να κατοχυρώνει τα ποιήματά του, κ.λ.π. γνωστά, περί πνευματικών δικαιωμάτων.(των διασήμων, όμως! Των μη, μπάτε σκύλοι, αλλέστε!)

Κάπου εκεί, λοιπόν, μου είπε, "Κι εγώ σ' έχω κλέψει. Μ' έχεις εμπνεύσει, άπειρες φορές. Αυτό μην το φοβάσαι. Άλλωστε, ο καθένας αφήνει την αόρατη υπογραφή του. Να το χαίρεσαι αυτό."

Είχε απόλυτο δίκιο. Το κατάλαβα πολλά χρόνια αργότερα.

"Χάρηκα", λοιπόν, σήμερα, με την σύμπτωση της φωτογραφίας του Μικρού Ήρωα!
Δεν ξέρω πότε ακριβώς έγραψε το ποίημα ο Γιάννης!
Αλίμονο, αν σταθώ σ' αυτό! θα είμαι άρρωστη και μάλιστα "εκ προθέσεως"!


Κι άλλο ένα θέμα, τσάκα - τσάκα.
Ο Γιάννης μάλωσε πολλές φορές για μένα!
Από φίλους, μέχρι ανώνυμους...!
"Μα γιατί;" τον ρώταγα, όταν μου το έλεγε.
"Γιατί σε ζηλεύουν..."

Ναι, τελικά, ζήλευαν την Ιερή φιλία μας, το κατάλαβα κι εγώ, κι ακόμα το καταλαβαίνω, ακόμα πιο έντονα, τώρα που λείπει.

Αυτά!

Εν ολίγοις, μια χαρά θα "βολευτώ" εδώ, για να μην ζαλίζω, αλλά να υπάρχει και ο λόγος μου, δικαίωμα και υποχρέωση ζωής!

20 Μαΐου 2018 στις 8:46 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)