"ΚΟΙΝΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ"... με τον Γιάννη Τσίγκρα: Γιάννη μου, ποιος "λερώνει" το "μαντήλι" σου και γιατί;

Εδώ και μέρες, θυμάμαι τον Γιάννη, πολύ πιο έντονα, δε, σήμερα, που έκλεισε τα 2 χρόνια.
Οι Άγγελοι Ταξιάρχες τον αγκάλιασαν με τα φτερά τους και τον πήγαν ψηλά στον Παράδεισο.
Φυσικό ήταν να ψάξω λίγο και τους συγγενείς του, αν και είμαι εκτός Φεις.
Έμεινα με όσα διάβασα στην σελίδα του γιου του και της αδελφής του.
Όχι, δε ζυγίζω την αγάπη κανενός.
Δεν είναι θέμα ποιανού μέρος παίρνω.
Δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
Ο καθένας έδωσε ότι μπορούσε, με τον δικό του τρόπο, ακόμα και ξένοι άνθρωποι, όπως κι εγώ.
Είμαι άνθρωπος του δίκιου και της αλήθειας, ο Γιάννης Τσίγκρας υπήρξε φίλος μου, έχω ζήσει πολλές στιγμές απ' την προσωπική του ζωή, τόσο του ίδιου, όσο και της γυναίκας του, θεωρώ ύβρη στην μνήμη του αυτό που συμβαίνει, δεν του αξίζει, και κυρίως δεν αξίζει, στα όσα "έδωσε" η αδελφή του, τόσο στον Γιάννη, όσο και στην Μαρία, όσο και στον ίδιο τον Γιώργο.
"Κάτι" δεν πάει ΚΑΛΑ, εύχομαι το γρηγορότερο να διορθωθεί.
Πολύ φοβάμαι πως ο αβάσταχτος πόνος του Γιώργου, μετά την απουσία των γονιών του, αντέδρασε αρνητικά και τον έκανε να στραφεί ενάντια των συγγενών και των φίλων του πατέρα του.
Είναι λάθος όμως και πρέπει όσοι έχουν συνείδηση, να μην υποδαβλίζουν τέτοιες καταστάσεις, να τις διορθώνουν και να τις φωτίζουν τόσο όσο, υπήρξε και η αλήθεια τους.

Λυπάμαι πραγματικά, για όσα διαβάζω και μαθαίνω.
Σίγουρα λυπάται και ο Γιάννης.
Δεν του άξιζε αυτή η δυσφήμιση, ενώ περιμέναμε "δικαίωση" της Λογοτεχνίας του, διαφήμιση και προώθηση της ξεχωριστής Πνευματικότητάς του.

Κρίμα για τα όποια "τεχνικά" εμπόδια, μα την αδικία δεν την συγχωράει, όχι μόνο, ούτε ο Ίδιος ο Θεός, αλλά ούτε και ο ίδιος ο γονιός!

Αν και έχω φωτογραφίες με το βιβλίο των ποιημάτων του, απόψε θα επέλεγα αυτό το τραγούδι:

Με την υπόσχεση στην μακροχρόνια Ιερή μας φιλία, να μην μείνω αμέτοχη σε όποιο "λέρωμα" στην μνήμη του και σε όσους είδα ότι πραγματικά, τον βοήθησαν.

Τώρα, δεν καταλαβαίνω, "αγριεύει" το "παιχνίδι" και δεν θα το παρακολουθήσω άλλο, σιωπηλή.
Το δίκιο είναι δίκιο και πάλι ΕΥΧΟΜΑΙ, οι Άγιοι Ταξιάρχες κι ο Άγιος Νεκτάριος που ξημερώνει, να δώσουν ΦΩΣ, ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΦΩΣ και να σταματήσουν εδώ τα γήινα, τα ανθρώπινα, τα μικρά.

Αναγκάζομαι να αναδημοσιεύσω αναρτήσεις του γιου του και της αδελφής του, η οποία θεωρώ ότι έδωσε πολύ περισσότερα απ' όσα έπρεπε και μπορούσε.
Αυτά και ιδιαίτερα λυπημένη.