Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Γιώργος Τσίγκρας - Βλεπω με χαρα οτι συμμορφωθηκατε και σταματησατε να αναρτατε χωρις αδεια μου εργα του πατερα μου.

***
Βλεπω με χαρα οτι συμμορφωθηκατε και σταματησατε να αναρτατε χωρις αδεια μου εργα του πατερα μου.
***


***
Αρθρο 67
Εφαρμοστέο δίκαιο
Νο 1 (Διαβάστέ το, δεν σηκώνει κόπυ)
Τα περισσότερα έργα του Γιάννη, είναι δημοσιευμένα, εν γνώση του, πολλά δε απ' αυτά, αφιερωμένα σε φίλους.
Έχω και αρκετά αφιερωμένα σε μένα.
Ένα είναι δίπλα στην μπάρα, να μην κουράσω.
***

Με "τρομάζεις, Γιώργη... πολύ!
"Συμμορφωθήκαμε; Ποιούς εννοείς; Μας πήρες όλους παραμάζωμα;
Ξέρεις αλήθεια ποιος διόρθωνε (τεχνολογικά εννοώ) τα ποιήματά και τα διηγήματά του πατέρα σου και ποιος του άνοιξε τα μπλογκ, ακόμα και το πρώτο Φεις;
Είδες κανέναν να κερδίζει και να είναι εις βάρος σου, στα πνευματικά ή κληρονομικά σου δικαιώματα;
Για ξεκαθάρισε θέσεις, σε παρακαλώ πολύ, σε παρέσυρε το χρήμα και προσβάλλεις ασύστολα ανθρώπους, κι εγώ δεν πήρα χαμπάρι!
Απορώ τι σου τά 'ξανε και δεν άφησες αυτό το τόσο αυθόρμητο και ξεχωριστό βιβλίο, να πετάξει ελεύθερο με αγάπη και να σου φέρει πίσω, χιλιάδες αγκαλιές ανοιχτές, τιμές και δόξες, ακόμα και λεφτά!

Δικά σου φτερά έκοψες Γιώργη, όχι του πατέρα σου.
Εκείνος πετάει ήδη, Λεύτερος απ' ότι ανθρώπινο.

Αν δεν κατάλαβες, δεν προσβάλλεις ΜΟΝΟ την Μνήμη του, ακόμα και δικαιολογημένη Δόξα που δικαιούται ΑΞΙΑ ο πατέρας σου, αλλά προσβάλλεις και τον Ίδιο τον γιο του, που στο θυμίζω, είσαι εσύ!

Ψάχνοντας χθες κάποιες παλιές φωτογραφίες, πέτυχα και της μαμάς σου, όταν την επισκεφτόμουνα στο Γηροκομείο. Είχα κι ένα βιντεάκι της, δε μας δόθηκε η ευκαιρία, να το δείξω στον μπαμπά, γιατί όταν πήγαινα σπίτι σας, δεν είχα μαζί μου τον υπολογιστή.
Ήθελε να την δει, έστω κι έτσι, κι ήταν Χριστούγεννα, όταν πήγα.

Η σύμπτωση είναι ότι ανέβασες κι εσύ ένα βιντεάκι, μ' έναν παππού, στο κρεβάτι του πόνου.
Σύνελθε Γιώργο και σταμάτα να βλέπεις παντού εχθρούς και να "λασπώνεις" υπολήψεις και ονόματα.

Λάθος ο δρόμος που πήρες.
Ή γίνε ξεκάθαρος με το ποιοί σου φταίξανε, με αποδείξεις και στοιχεία ή πες μας, να ξέρουμε τι μας γίνεται!
Υπάρχουν και για μας νόμοι κι αστυνόμοι, ευτυχώς, έχουμε ακόμα, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
Δε μπορεί να θίγεις έτσι αόριστα, ΚΑΝΕΝΑΝ, μα ΚΑΝΕΝΑΝ!

Δεν το πίστευα αυτό που διάβασα στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ!

***
Εφημεριδα "Θεσσαλια",σημερα,σελιδα 13.

Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο
***

"Όλοι οι φίλοι καλούνται να προσευχηθούν."
Ποιοί φίλοι; Οι δικοί σου ή του πατέρα σου!
Ξέρεις... εγώ, τον διαβάζω συχνά και τον πατέρα σου και την μάνα σου!
Και στο μνήμα τους, ίσως πήγα περισσότερες φορές από σένα.
Ευτυχώς, δεν μπορείς να με "συμμορφώσεις" σ' αυτό, με καμιά "φοβέρα" πνευματικού δικαιώματος.
Μεγαλώνοντας κι άλλο... θα μάθεις, πως κάποια πράγματα δεν πληρώνονται με λεφτά, αλλά με αισθήματα.
Νιώθεις και πράττεις, χωρίς να υπολογίζεις κέρδος... μικρέ μου φίλε.

"Κατόπιν τελευταίας επιθυμίας του πατέρα μου, συγγενείς πλην εμού, παρακαλούνται να μην παραστούν!"

...Τόσο λίγο, λοιπόν, ήξερες τον πατέρα σου;
Τόσο χαμηλά τον κατεβάζεις;;;;;;;;;;;;;
Αυτόν τον χαραχτήρα δείχνουν τα γραπτά του;
Ή μήπως είμαστε "τυφλοί";
Ή μήπως εκείνος, ήταν τόσο μεγάλος θεατρίνος, αλλιώς ένιωθε, αλλιώς έγραφε, κι εμείς δεν το καταλάβαμε;

Πάντα τίμαγε το φαί που έτρωγε.... και ήξερες που έτρωγε, κι εσύ ακόμα!

Τελευταία επιθυμία του πατέρα σου;

ΜΟΝΟ τέτοιες επιθυμίες δεν είχε ο πατέρας σου!

ΝΤΡΟΠΗ!
Γιώργο, σταμάτά το, όσο είναι καιρός!

Εσύ χάνεις και σε δόξα  και σε χρήμα και σε ΦΩΣ!
Και σίγουρα, πολύ κόσμο από κοντά σου, που σίγουρα θα τον χρειαστείς!
Μάθε, πως ο κόσμος μπορεί να συνεχίσει να ζει, και χωρίς τα βιβλία του πατέρα σου.
Να είσαι βέβαιος, γι' αυτό!
Απαγορεύεις, απαγορεύεις... τι;
Το ίντερνετ είναι γεμάτο ποιήματά του!
Δημοσιεύεις νόμους, πρόστιμα, φοβέρες... κάτσε!
Προσωπικά, δεν σου χρωστάω.
Εσύ, αν όντως ήξερες να εκτιμάς την όποια βοήθεια μια ξένης, στην οικογένειά σου, (γενικά), θα έπρεπε να νιώθεις πως χρωστάς, τουλάχιστον ένα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ".

Κι όσο για τους φίλους ή συγγενείς, δε μπορεί κανείς να τους απαγορεύσει τις αναμνήσεις!
(...Και τυγχάνει να έχω κι εγώ πολλές. Μη μ' αναγκάσεις να τις γράψω. Δε σκοπεύω να κρατήσω σε "χαμηλή" επικαιρότητα, ούτε μια λέξη που να αφορά την οικογένεια του Γιάννη, του φίλου μου, που έτυχε να είναι και πατέρας σου. )

Όσο μπορείς, μην υποτιμάς τις ρίζες σου και τ' όνομά σας... γενικά!
Αυτό μόνο έχω να σε συμβουλέψω.

Να θυμάσαι πως οι αχτίδες του ήλιου, μας φωτίζουν όλους, κι ο καθένας μας έχει τα δικά του ενθύμια απ' αυτές τις Φωτισμένες στιγμές, κοντά στον πατέρα σου.

Αυτά, κι εύχομαι η Αγία Υπομονή (ξέρεις εσύ- όσα, δε χρειάζεται και πολλά), εύχομαι να σε Φωτίσει, να σ' αξιώσει να Τιμήσεις, όπως πρέπει και όπως θα ήθελε, όντως, τόσο ο πατέρας σου, όσο και η μητέρα σου, τους ανθρώπους που τους στάθηκαν, όσο ήταν εν ζωή, ακόμα και σε σένα...

Είμαι μάνα, σε νιώθω αρκετά, ήξερα τα προβλήματά σας, χαλάρωσε.... δούλεψε, ζήσε τίμια, βγάλε το μίσος απ' την καρδιά σου, κι άσε την μνήμη τους να αναπαυθεί.

Είσαι κοντά σε Ιερείς, ελπίζω πως θα σε συμβουλέψουν σωστά, ώστε να βρουν τόσο εκείνοι, εκεί Ψηλά, όσο εσύ, ακόμα κι εμείς οι ξένοι ... την γαλήνη που μας αναλογεί.

Ο Άγιος Νεκτάριος, εκεί που έκανες το δίχρονο μνημόσυνό του, δεν σηκώνει τ' άδικα, να ξέρεις! ΟΛΑ θα βρουν το δίκιο και τον σωστό τους δρόμο, αργά ή γρήγορα, να είσαι σίγουρος, γι' αυτό!

Να ζήσεις γερός κι ευτυχισμένος να τον θυμάσαι, όχι όμως απειλώντας και τιμωρώντας φίλους ή συγγενείς, που πραγματικά τον αγάπησαν!



Δεν υπάρχουν σχόλια: