Όχι, δεν το κατάλαβα χθες που συμμάζευα τα αφιερώματά μου σε βιβλία, λογοτέχνες και ποιητές!
Όχι, δεν τον είχα ξεχάσει!
Απλά, τον "άκουγα" τόσα χρόνια! Με αφόπλιζε η ταπεινότητά του!
"Γιάννη, τώρα που έχω τα χνάρια, θέλω να κάνω ένα αφιέρωμα σε σένα! Σου το χρωστάω!"
Με τίποτα να τον πείσω!
"Θα είμαι δίπλα σου, αν θέλεις να σου προτείνω κι εγώ αξιόλογους Βολιώτες ποιητές και λογοτέχνες, εμένα όμως, ξέχασέ με..."
Αναγκαστικά, τον έβγαλα απ' το μυαλό μου, τον "ξέχασα", έτσι που τα έφερε η ζωή, ξέχασα τώρα και τα χνάρια! Δυο εκδηλώσεις πρόλαβα να κάνω, κι αυτές με δικά μου έξοδα, πολυτέλεια! Δεν υπήρξε τρίτη!
Ο Γιάννης όμως, και στις δυο, δίπλα μου! Όχι σε μένα, ώς φίλη Κατερίνα, όσο στην ίδέα μιας λογοτεχνικής παρείστικης κουβέντας σε ένα παραδοσιακό καφενείο, χωρίς γραβάτες, χωρίς έδρανα και τιμές.
Αυτός είναι ο Γιάννης Τσίγκρας!Απλός, πολυτάλαντος και αξεπέραστος!
Τον γνωρίζω χρόνια, έχουμε πολλές κοινές στιγμές, σίγουρα κατά λάθος, μα χαίρομαι πολύ και είμαι υπερήφανη πολύ που βρέθηκα στον δρόμο του.
Νιώθω ότι με φώτισε και έτσι είναι. Πάνε χρόνια πολλά από τότε ... Αφορμή γι' αυτή την φιλία που έχει για λίπασμα την αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ μας και τον ατελείωτο θαυμασμό από πλευρά μου για την σκέψη και την γνώση της πένας του, αφορμή για την γνωριμία μας ήταν πρώτα οι μαννάδες μας και μετά εμείς!
Κι ας μην συναντήθηκαν ποτέ!
Έγιναν αφορμή όμως, να γνωριστούμε.
Θα τα γράψω σιγά σιγά, όμως!
Όπως καταλάβατε, αυτό το μπλογκ είναι ένα καθυστερημένο αφιέρωμα στον Γιάννη Τσίγκρα!
Παλιότερα με μάλωνε που ξεμυαλίστηκα με το ίντερνετ, μετά ήρθε στα λημέρια μου, στην αρχή ενθουσιάστηκε, μετά προτίμησε την ήσυχη και πιο αληθινή γωνιά του, θέλησε να εξαφανίσει όλα τα ίχνη της πένας του, το σεβάστηκα, όπως σεβάστηκα και την επιστροφή του!
Επειδή όμως δεν ξέρω για πόσο θα αντέξει και πάλι τον γυάλινο κόσμο, ώς καλός αντιγραφέας σε ύλη που δημοσιεύτηκε, τρέχω να κρατήσω, τουλάχιστον, μερίδες απ' την πένα του!
Τα δικά μου θα τα γράψω σιγά - σιγά.
Ξημερώματα Τσικνοπέμπτης 16/2/12
Όχι, δεν τον είχα ξεχάσει!
Απλά, τον "άκουγα" τόσα χρόνια! Με αφόπλιζε η ταπεινότητά του!
"Γιάννη, τώρα που έχω τα χνάρια, θέλω να κάνω ένα αφιέρωμα σε σένα! Σου το χρωστάω!"
Με τίποτα να τον πείσω!
"Θα είμαι δίπλα σου, αν θέλεις να σου προτείνω κι εγώ αξιόλογους Βολιώτες ποιητές και λογοτέχνες, εμένα όμως, ξέχασέ με..."
Αναγκαστικά, τον έβγαλα απ' το μυαλό μου, τον "ξέχασα", έτσι που τα έφερε η ζωή, ξέχασα τώρα και τα χνάρια! Δυο εκδηλώσεις πρόλαβα να κάνω, κι αυτές με δικά μου έξοδα, πολυτέλεια! Δεν υπήρξε τρίτη!
Ο Γιάννης όμως, και στις δυο, δίπλα μου! Όχι σε μένα, ώς φίλη Κατερίνα, όσο στην ίδέα μιας λογοτεχνικής παρείστικης κουβέντας σε ένα παραδοσιακό καφενείο, χωρίς γραβάτες, χωρίς έδρανα και τιμές.
Αυτός είναι ο Γιάννης Τσίγκρας!Απλός, πολυτάλαντος και αξεπέραστος!
Τον γνωρίζω χρόνια, έχουμε πολλές κοινές στιγμές, σίγουρα κατά λάθος, μα χαίρομαι πολύ και είμαι υπερήφανη πολύ που βρέθηκα στον δρόμο του.
Νιώθω ότι με φώτισε και έτσι είναι. Πάνε χρόνια πολλά από τότε ... Αφορμή γι' αυτή την φιλία που έχει για λίπασμα την αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ μας και τον ατελείωτο θαυμασμό από πλευρά μου για την σκέψη και την γνώση της πένας του, αφορμή για την γνωριμία μας ήταν πρώτα οι μαννάδες μας και μετά εμείς!
Κι ας μην συναντήθηκαν ποτέ!
Έγιναν αφορμή όμως, να γνωριστούμε.
Θα τα γράψω σιγά σιγά, όμως!
Όπως καταλάβατε, αυτό το μπλογκ είναι ένα καθυστερημένο αφιέρωμα στον Γιάννη Τσίγκρα!
Παλιότερα με μάλωνε που ξεμυαλίστηκα με το ίντερνετ, μετά ήρθε στα λημέρια μου, στην αρχή ενθουσιάστηκε, μετά προτίμησε την ήσυχη και πιο αληθινή γωνιά του, θέλησε να εξαφανίσει όλα τα ίχνη της πένας του, το σεβάστηκα, όπως σεβάστηκα και την επιστροφή του!
Επειδή όμως δεν ξέρω για πόσο θα αντέξει και πάλι τον γυάλινο κόσμο, ώς καλός αντιγραφέας σε ύλη που δημοσιεύτηκε, τρέχω να κρατήσω, τουλάχιστον, μερίδες απ' την πένα του!
Τα δικά μου θα τα γράψω σιγά - σιγά.
Ξημερώματα Τσικνοπέμπτης 16/2/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου