Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012
ΟΙ ΠΕΦΙΛΗΜΕΝΟΙ
Ένα alarm αυτοκινήτου.
Ξύπνησε στις πέντε το πρωί
Συν τοις άλλοις
Και τους πεφιλημένους μας νεκρούς.
Κι άναψαν αιφνιδίως
Ο κυρ Γιώργης ο Σπανός με τα κίτρινα μουστάκια,
Ο άγιος Χόντος, η κόρη του
Η Αρετή, που στόλιζε χριστουγεννιάτικα αλμυρίθια
Κι ο εγγονός του ο Αχιλλεύς, ο ένδοξος εφενδονιστής.
Ξύπνησε και μια παγωνιά
Γεμάτη καρδερίνες και κάλαντα.
Ο Αράπης
Μ’ ένα κουπί φυτρωμένο στον ώμο
Να εμποδίζει τα φτερά.
Κάηκαν τα μανουάλια δεκαπέντε εξωκκλησιών.
Στη σκόνη του σιδεροτράπεζου
Ο Αντώνης ο Μουντανιώτης
Σχεδίασε τον φόνο της άπιστης.
Ξύπνησε στις πέντε το πρωί
Συν τοις άλλοις
Και τους πεφιλημένους μας νεκρούς.
Κι άναψαν αιφνιδίως
Ο κυρ Γιώργης ο Σπανός με τα κίτρινα μουστάκια,
Ο άγιος Χόντος, η κόρη του
Η Αρετή, που στόλιζε χριστουγεννιάτικα αλμυρίθια
Κι ο εγγονός του ο Αχιλλεύς, ο ένδοξος εφενδονιστής.
Ξύπνησε και μια παγωνιά
Γεμάτη καρδερίνες και κάλαντα.
Ο Αράπης
Μ’ ένα κουπί φυτρωμένο στον ώμο
Να εμποδίζει τα φτερά.
Κάηκαν τα μανουάλια δεκαπέντε εξωκκλησιών.
Στη σκόνη του σιδεροτράπεζου
Ο Αντώνης ο Μουντανιώτης
Σχεδίασε τον φόνο της άπιστης.
1 σχόλια:
ΑστοριανήFeb 12, 2012 03:36 PM
...με τα πέντε πτερωτά
και τη μαυρίλα του παλαιού τραίνου... κατέβηκα όοοολη την Ιστοσελίδα σου, δίχως διακοπή!
Καλώς ήλθες πάλι στα... λημέρια σου!
Προσωπικά, μου έλειψε η Γλώσσα!
Πεθύμησα Καλό γράψιμο. Βέβαια, οι χώροι και οι χρόνοι, μαζί με τα πρόσωπα που δένεις με το άπλωμα του χεριού σου... τελείως μυθικά για μένα, μα ήδη οικεία... από το μικρό κουταβάκι... μέχρι τη γυναίκα του Κολοβού!!!
Να είσαι καλά, Γιάννη μου, και να γράφεις... έστω για μένα!
Με αγάπη,
Φιλιά στη Κατερίνα μας,
Υιώτα
