ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΕΑΡΙΝΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ
ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΕΑΡΙΝΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ
Κι όσο αναφερόμουν
Στα μάτια
Των φαύνων
Πώς μπλέκονταν
Με άστρα και πυγολαμπίδες-
Παρατηρούσα μια κυρία με
Ημιμύστακα
Να πλέκει λεπτά στεφάνια
Από μαργαρίτες και ανεμώνες
Και
Να τ’αποθέτει τρυφερά
Στην κόμη της νεαρής διερμηνέως
Που, σταυροπόδι, κάθονταν
Απέναντί της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου