Ποίηση Γιάννη Τσίγκρα 33

Κυριακή, 14 Ιουλίου 2013

ΑΚΟΜΗ

Ακόμη κι όταν ο ουραίος του Ιβύκου εκδικητής
Φάνηκε να ισορροπεί, πριν την κατάποσή του
Από τον πορφυροσκότεινο δυσμικό λοφίσκο,
Νιώθαμε το ζυγό να βαραίνει προς την πλευρά των δυναστών
Πάντως, τα γογγυτά μας άδικα.
Δεν κατανοήσαμε του αββά Ισαάκ την ευχή
Στην ολότητά της.
Μια "καύσιν καρδίας" προτείνει ο Άγιος "υπέρ του σύμπαντος κόσμου".
Και των δαιμόνων ακόμη.
Μια καύσιν καρδίας όσων προγεύονται ήδη τον Ουρανό.

Πέμπτη, 11 Ιουλίου 2013

ΘΙΑΣΟΣ ΟΛΟΦΩΤΟΣ 2

Δεξιά το κοκκινότουβλο σπίτι με τη γαζία, να κουδουνίζει στο σκοτάδι.
Αριστερά η παραγκούλα της κυρα Φιλίτσας που έδιωχνε τα πνεύματα
Με
Τον -ύψινο σταυρό της Αιδηψούς
Στο μέσον εμείς
Θίασος ολόφωτος
Με αιώνες στην καμπούρα του πατέρα που μετρούσε τ' άστρα
4,2,8,15

Σάββατο, 6 Ιουλίου 2013

ΤΑ ΠΑΛΑΙΟΜΟΡΦΑ

Την εντελέχεια των παλαιόμορφων μας ποιημάτων
Αποτελουν το τσικ μιας νυχτερίδας
Το δαχτυλίδι που έπεσε στη χαραμάδα κοριτσίστικου χεριού
Κι ό,τι εντέλει σκοτεινά χλωρό
Μπορείς να ονομάσεις

Προσωπική
Πλειστόκαινο.

Τρίτη, 2 Ιουλίου 2013

ΣΟΛΩΜΙΚΟΝ 2

Τρίτη, 2 Ιουλίου 2013

ΕΝΥΠΝΙΟ

Την ώρα που τα νυχτολούλουδα
Χαμόγελα φορούσανε θλιμμένα

Θυμίζοντας
Στην επίσημη περιβολή τους
Τον

Παιδιόθεν 

Στ' αυλάκια μυαλού περιπλανώμενο
Κλόυν Μίσκα

Είδα
Λίγο πριν πέσει η νύχτα

Ν' ακολουθεί τον ανάστροφο δρόμο των διαττόντων

Μια

Λευκή
Παιδική
Ψυχή

Μεσ' το μεγάλο χέρι ενός αγγέλoυ

Κυριακή, 23 Ιουνίου 2013

ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΑΣΠΡΟ ΚΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΤΣΑ;

Το
''Πέραν του.."
Προσφέρει στον στοχαστή
Τη δυνατότητα αποκάλυψης ετέρου
"Πέραν του..."

Βεβαίως υφίσταται μια συνέχεια, ανάμεσα στο

Φιλοσοφείν,

Το ρήμα

Σοφίζομαι,

Προφερόμενο από παπαδιαμάντειο "λαδικόν"
-Προφανώς άπτον ακοιμήτους κανδήλας- γραϊδιο,

Και την εξαντλητική
Εμμμένεια

Εκείνου που εγκατέλειψε, με μια τρύπα στο καπέλο, το

Πεδίο της μάχης
Με τον όρκο
Να  μη ξαναγυρίσει χωρίς καινούργια σκακιέρα

Δευτέρα, 20 Μαΐου 2013

ΩΡΕΣ ΤΟΥ 401- 1978

Φύλλα αεικίνητα της λεύκας, κόρες τους κίτρινες βρωμούσες

Στ’ αστικολυρικά ποτέ δεν ήσουνα καλός

Δε γνωματεύουν καν ένα «τρελός»

Στ’ άστρα της νύχτας αν μιλούσες

Βρέχεσαι από σταγόνες  του  αναβρυτήριου

Μιλάς με πικροδάφνες με πουλιά με τη Μαρία

Στα  μάτια σου  ανθίζει η καρτερία

Με τη σπουδή του «κατακόρυφου εμβατήριου».

Πέμπτη, 16 Μαΐου 2013

ΛΙΓΟ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Τα θερμά απομεσήμερα
Κι ενώ οι νοικοκυρές
Του μετασεισμικού Συνοικισμού Αναπήρων
Τραβούσαν ψάθινες καρέκλες, με ρόκες , πάνω τους, και πλεκτά
Και μάζευαν τη στίξη της πορείας αλόγων μεσημβρινών πλανοδίων
Τροφή για το πουρναράκι και τις φθισικές μπιγκόνιες της αυλής
΄
Εμείς

Σκύβαμε
Στα πολύχρωμα χωνιά
Των παραμελημένων νυχτολούλουδων
Που άνοιγαν στα  πεζοδρόμια

Περιμέναμε ν' ακούσουμε εντός τους
Το τελευταίο "σ' αγαπώ" του παππού
Που είδαμε να χάνεται
Κάτω
Απ' το χώμα

Αργότερα μάθαμε για τα mirabilis
Τη
Μερική
Κρίση

Και τον
Ουρανό

ΖΑΛΗΝ

Ζάλην, ένδοθεν,  είχεν αμφιβόλων λογισμών

Μα ο Ιωσήφ

Δεν υπήρξε

Παρά ταπεινός  μαραγκός

Δε

Δήλωσε ποτέ

Ποιητής

Τετάρτη, 15 Μαΐου 2013

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣΥΝΗΣ

Ποιος είμαι εγώ

Που θ’ αγνοήσω

Τους

Μεγάλους

Ίσκιους;

Τρίτη, 14 Μαΐου 2013

ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ

Με το ξεσκόνισμα τόσων βλεμμάτων

Τα πράγματα χάνουν την ικμάδα

Του συναισθήματος-

Όπως στα παλιά κάδρα

Θέλεις να πεις  «ο καημένος ο παππούς»

Και σου βγαίνει ένα  « έτσι ήταν λοιπόν».

Χρειάζεται φειδώ και το αγκάλιασμα.

ΩΣΑΝ

Αν παραμερισθεί το κροτάλισμα του λεξισμού- όπως όταν μαζεύεις πολύχρωμες πέτρες  στην παραλία-και η ασάφεια των ρεμβασμών, εκείνο που στο ποίημα απομένει, είναι ο

Χλωρός

Τετιμημένος

Πυρήνας

Ωσάν.

Παρασκευή, 10 Μαΐου 2013

ΤΟΣΟ ΦΘΑΡΜΕΝΑ

Τόσο φθαρμένα ποιήματα

Δεν αντέχουν

Πολλά όνειρα

Ενυπνιάσθητε

Τουλάχιστον

Με τον υπερρεαλισμό

Είμαστε εξοικειωμένοι

Πέμπτη, 2 Μαΐου 2013

ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΔΕΜ

 Ο ΣΥΣΤΑΥΡΟΥΜΕΝΟΣ

Μια ιριδίζουσα ακτίνα
Χτύπησε τον ώμο του
Συσταυρουμένου εκ δεξιών, κι ήταν εξ αυτής
Το νέκταρ που ρούφηξαν τα’ αυτιά του:

"Είναι όντως
Υιός
Θεού.

"Θα πεθάνει πρώτος
Από τους τρεις και
Μόνος
Θα
Αναστηθεί.

"Πίστεψέ το,
Πέρα απ’ τη βασιλεία που σας χαρίζει καθημερινά
Θα ’ρθει ο
Καιρός της

Βασιλείας
Του

"Γύρισε αριστερά σου και το
«Μήσθητι μου εν αυτή
Ζήτει»

Κυριακή, 28 Απριλίου 2013

ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΡΑΦΗ

Όταν ήμουν παιδί
Κύριε,Κύριε
Αργούσα να μεγαλώσω

Τα βράδια ονειρευόμουν ότι
Πιασμένος απ' το μίσχο ενός κίτρινου κρίνου
Χωρίς,Κύριε,να το καταλαβαίνω
Ταξίδευα για να σε συναντήσω.
　
Γέροντας πια, κυρτός κι αργόπους
Κύριε, Κύριε
Παρακαλώ για μια μικρή, τοσοδούλικη
Αναβολή

Ζητώ
Να μου επιτραπεί να προσκυνήσω
Λίγο αργότερα το
Θείο
Σου
Μεγαλείο

Συνέχισα, βλέπεις, να ταξιδεύω, με τον ίδιο τρόπο

Άν και στο μεσοδιάστημα
Ανακάλυψα, κι εγώ Κύριε, ότι ο

"Ακοίμητος Σκώληξ"

Περνάει εύκολα
Στην καρδιά του
Χοϊκού

Μέσα απ' το μίσχο ενός
Βραδινού
Κίτρινου
Κρίνου
　
　
　
　
　
　
　
　

Σάββατο, 27 Απριλίου 2013

ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ

Όταν ήμουν παιδί
Κύριε,Κύριε
Αργούσα να μεγαλώσω
Επειδή τα βράδια
Πιασμένος απ' το μίσχο ενός κίτρινου κρίνου
Χωρίς,Κύριε,να το καταλαβαίνω
Ταξίδευα για να σε συναντήσω.
　
Γέροντας πια, κυρτός κι αργόπους
Κύριε, Κύριε
Παρακαλώ για μια μικρή
Τοσοδούλικη
Αναβολή

Ζητώ
Να μου επιτραπεί να προσκυνήσω λίγο
Αργότερα
Το
Θείο
Σου
Μεγαλείο

Επειδή στο μεσοδιάστημα
Ανακάλυψα, κι εγώ Κύριε, ότι ο
Ακοίμητος Σκώληξ
Περνάει εύκολα
Στην καρδιά του
Χοϊκού
Mέσα απ' το μίσχο ενός
Βραδινού
Κίτρινου
Κρίνου
　
　
　
　
　
　
　
　

Παρασκευή, 26 Απριλίου 2013

ΠΕΡΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ

Όλα βρίσκονται εδώ.

Η  κορυφή του χλωρού ουρανοδείχτη

Η επονομαζομένη «μεσημβρινή οστεοφυΐα κυπαρίσσου»

Τα, πάνω απ’ τις στέγες,

Στικτά αλεξιβρόχια μυρμηγκιών

Μανιτάρια.

Κι ένα σιδεροτράπεζο

Με την Ιστορία της αυτοκρατορίας γραμμένη

Στη σκόνη του

Λείπει  μόνον

Το κάτοπτρό τους

Τα

Ανεστραμμένα

Σου

Μάτια

Τετάρτη, 24 Απριλίου 2013

ΜΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ

Έτσι κι αλλιώς
Ο Κόσμος
Είναι φτιαγμένος
Από
Μουσική

ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΓΕΩΔΟΥΣ ΟΠΤΑΣΙΑ

Ο ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΤΣΑΣ

Στο σπίτι, ανεβαίναμε της Πορταριάς

Με το λαχάνιασμα απ’ το

Άχθος, μιας  

Ανισόρροπης

Εξηνταπεντάπλακης

Κλίμακας

Πρώτη, σκυμμένη , η γιαγιά

Ψάλλοντας το

«Ψυχή μου, ψυχή μου

Ξύπνα, τί καθεύδεις»

Ακολουθούσε

Βελάζοντας προς τον

Ουρανό

Η, ονόματι

Αποκρίτσα 

Κατσίκα της

Ενδεχομένως να συνέχιζε τον κανόνα

«Ως όναρ

Ως άνθος

Ο βίος παρέρχεται»

Και τέλος ο

Ευφάνταστος

Πλην

Φρονηματογεώδης

Εγώ

Αποτυπώνοντας εικόνες για

Κόκκινα αυγά.

Τρίτη, 23 Απριλίου 2013

ΦΙΤΖΕΡΑΛΝΤΙΚΟ

Εμπρός οξύρρυγχος τριήρης

Κι ένας τόπος

Για την ασημένια τζαζ των κυμάτων

Δευτέρα, 22 Απριλίου 2013

ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

            Φυσούσε
            Βοριάς
            Γεμάτος πέταλα τσιντόνιας και βώλους γαζίας
           
            Κατέβαινα τη μεσημβρινή λεωφόρο
            Σφίγγοντας,κατά συνήθειά μου,στα χείλη 
            Την ουρά ή την αρχή ενός
            Ασύλληπτου ποιήματος
           
            Στο χέρι κρατούσα, για ώρα, απείραχτο
            Ένα
            Σουβλάκι
            Με
            Γιασεμί

Αναρτήθηκε από Γιάννης Τσίγκρας στις 10:28 π.μ.