Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου 2013
ΩΣ ΑΝΘΟΣ ΚΙ ΟΝΑΡ
Οι ερέτες του πλου προς την Εκάτη,έχουν αποκοιμηθεί
Μες το ευσύνοπτο όνειρο ενός αόρατου δρυοκολάπτη
Που κουράστηκε να εισβάλλει σε ξύλινα μεσημέρια και να χτυπά
Όπως τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια του λούνα- παρκ
Όπως οι αγαθές μας προθέσεις, τα σκοτεινά αποτελέσματα
Τον ακούγαμε κι είχαμε την αίσθηση σύνολου του δάσους
Μόνο που δεν πιστεύαμε ότι ως άνθος κι ως όναρ περνούν
Οι στιγμές
'Οτι χάνονται οι παντιέρες και τα ποντοπόρα των επαναστάσεων
Ξοδέψαμε μια ζωή για να νιώσουμε ότι
Πάντοτε οι κωπηλάτες θα κουράζονται
Και θα διπλώνουν το τραγούδι τους για μαξιλάρι
Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2013
ΑΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ
Αν αφαιρέσεις τις φολίδες του Καιρού
Μένω ο ίδιος
Φρόνιμος κι απροσπαθής
Κρυμμένος στις γωνιές των προθέσεών μου
Ζω σε σπήλαια που μου σκεπάζουν την αυγουστιάτικην έλλειψη
Το δεύτερο φεγγάρι,αρνητικό της αιώνιας μιαιφονίας
Καταλαμβάνω το εδώ και τώρα της Αιωνιότητας
Το στριμωγμένο σε μια δαχτυλήθρα βελανιδιού
Ανάβω σπίρτο ( το τσιγάρο το 'χω κόψει ) με μια
Μικρή κωλοφωτιά
Που ερωτεύεται τα δάχτυλα των πικραμμένων
Τρίτη, 24 Σεπτεμβρίου 2013
ΑΝΑΛΗΨΗ
ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΠΡΙΝ
Κι ήλθαν τα πετροχελίδονα κι ανύψωσαν, μυριάδες,
τα αετώματα, τις σκάλες-βουνά του Ζαλόγγου στις εθνικές επετείους-
και το 9ο Δημοτικό Σχολείο ανελήφθη σ' έναν ουρανό καθαρό
με δρομαία νέφη,σωρείτες μάλλον.
Κι απόμεινε στην αυλή ο Κύριος Κώτσης, με το βιολάκι του
να παίζει την "πανώρια πολιτεία", ενώ στην αυλόπορτα είχε σταθεί,
περίλυπη η Άννα η κατσικού,αυτή, ντε, που φωνάζαμε μάγισσα.
Κι απελευθερώθηκαν από τα φοβερά υπόγεια με τους ποντικούς
ο Αγγελάρας κι ο Τακουνάκιας.
Τρεις χιλιάδες έτη φωτός πριν.
Σάββατο, 21 Σεπτεμβρίου 2013
Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2013
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ
ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ
Κι όταν γεμίζει ο αέρας αρχαία πτηνά
Τα "δεν", τα "πρέπει", τα "τουναντίον"
Κι άλλα κρέμονται απ' τα δάχτυλα
Άλλα ευλύγιστα περνούν στην κόμη
Κι ένα αβάστακτα τρελό, μου λύνει τις περικνημίδες
Τοποθετώ, μπροστά μου, το πλαίσιο που
Ονομάσαμε
Ποίημα
Και
Καλλωπίζομαι
Στον άργυρό του
Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου 2013
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Θα'ρθει κι ο Καιρός του "ώς εδώ"
Το τραγούδι θα' χει τελειώσει,τα ρόδια θα ραίνουν το χώμα
Πυκνές στάλες θα παίζουν στα βλέφαρα του Θεού
Η,σαν τον καλπασμό μικρού ιππικού, βοή
Της μπόρας που πλησιάζει θα μεγαλώνει
Όπως τα ανυπόμονα κρουστά μιας ορχήστρας
Εισάγουν στη Συφωνία του κόκκινου Βατερλό
Όπως η Σιωπή κάθεται σταυροπόδι
Στην πίστα της καρδιάς κι ανάβει τσιγάρο
Για να στοχαστεί πάνω στην έκλειψη των ερώτων
Και στην έκλειψη εκείνων που έζησαν τους έρωτες
Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2013
ΒΡΟΤΕΙΑ ΣΚΕΨΗ
Η ποσότητα του αέρα που εκτοπίζεις βαραίνει ανεπαισθήτως
Κι όμως
Δεν είσαι τόσος, μια που συμπαντικές θεωρίες χωρείς
Μιαν ερμηνεία κατανοείς
Της μεταμόρφωσης του κορακώνυμου σε κατσαρίδα
Βελούδινες νιώθεις νυχτοπεταλούδες στην κλειστή παλάμη
Και την παράδοξη απόδοση στον
Παλαιότατο των Ημερών
Βροτείας σκέψης:
"Κι εκεί πάνω τραγουδούν παιδιά νυχτερινά-σας πήραμε,σας πήραμε
Και βάτραχοι,τενόροι σκοτεινοί, κοάζουν σε τενάγη"
Κι όμως
Δεν είσαι τόσος, μια που συμπαντικές θεωρίες χωρείς
Μιαν ερμηνεία κατανοείς
Της μεταμόρφωσης του κορακώνυμου σε κατσαρίδα
Βελούδινες νιώθεις νυχτοπεταλούδες στην κλειστή παλάμη
Και την παράδοξη απόδοση στον
Παλαιότατο των Ημερών
Βροτείας σκέψης:
"Κι εκεί πάνω τραγουδούν παιδιά νυχτερινά-σας πήραμε,σας πήραμε
Και βάτραχοι,τενόροι σκοτεινοί, κοάζουν σε τενάγη"
Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου 2013
ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ
Έστω κι αν συνήθισα να δραπετεύω συχνά
Η Αγορά μένει πίσω μου
Με τους ρήτορες να εκτοξεύουν χάρτινες σαϊτες τις λέξεις τους
Ξυπνώντας κύνες μακελείων-σχήματα παλαιά
Έστω κι αν γέμισα τις λέξεις λαγούμια
Αυτές προτείνονται ακόμη στις συναλλαγές
Κι αν την αρχιτεκτονική του κυανού μελετώ
Κάποιοι θα μείνουν να χαράσσουν πάνω του
Θνησιγενή "σ' αγαπώ"- πλάι σε ονόματα
Κατά βάθος,στομφώδη κι ανοίκεια
Σάββατο, 14 Σεπτεμβρίου 2013
ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΡΑΦΗ
ΤΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Πίσω από ένα εξαιρετικά δομημένο κείμενο
Υπάρχει άλλο ένα απλό
Ή
Η μοναχική κραυγή:
"Φοβάμαι"
Πίσω από ένα εξαιρετικά δομημένο κείμενο
Υπάρχει άλλο ένα απλό
Ή
Η μοναχική κραυγή:
"Φοβάμαι"
Πέμπτη, 12 Σεπτεμβρίου 2013
ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝ;
ΕΙΜΑΣΤΕ
Είμαστε φτιαγμένοι από ορθοπλωρούσες Παναγιές
Μυρίζουμε πλατανόφυλλο και χειμερινό λεπίδι φεγγαριού
Μακριά μας περιμένει η Μαυρομαντηλού και ένας ιππόκαμπος
Που βήχοντας ξερνάει τα παιδιά του
Οι φαύνοι κι οι μικρές κωλοφωτιές ανάβουν το τσιγάρο μας
Καθόμαστε σταυροπόδι μέσα στο των πλατειών αγριοβασιλικό
Σαν σε αντίλαλο το Χαϊντεγεριανό μας συνεπαίρνει
Γιατί να υπάρχουμε εμείς κι όχι το μηδέν;
Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου 2013
ΤΟ ΣΚΑΜΝΑΚΙ
ΤΟ ΣΚΑΜΝΑΚΙ
Τελευταία, εξετάζω συχνότερα, τα βράδια, τον Ουρανό
-Ο αστρολάβος που
μου’ λαχε είναι αόρατο τριζόνι-
Έρχονται κι οι παιδικοί φίλοι με την κραυγή «αερόστατο»
Κρίμα- είναι απλώς ο
Πολικός…
Δεν θα γείρει σε κανένα αχυρώνα, δεν θα
Αποτελέσει τρόπαιο των ωκυπόδων, ούτε ξυπνητήρι ακανθυλίδας
Οι αναλυτές θ’ αποφανθούν- «τον σημαδέψανε τα παιδικά του
χρόνια»
Ίσως να’ χουν δίκιο, αν και δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί
Τοποθετώ, μετά την προσευχή, ένα σκαμνάκι
Πλάι στο κρεβάτι, τον φύλακα, να ξεκουράζει, άγγελό μου.
Δευτέρα, 9 Σεπτεμβρίου 2013
ΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ
Ψηλά ασθμαίνοντα
άστρα κι αστερισμοί
Ο Ωρίων, ο Σείριος, ο Betelguese
Πιο κάτω το εαρινό επίπεδο του ύπνου
Κι ακόμη βαρύτερος ο
χειμώνας εκείνων
Που δεν μπορούν να ταξιδέψουν στον ύπνο-
Γιατί έχασαν το προνόμιο στους αστραγάλους.
Το νυχτεριδόμορφο νυχτερινό λουλούδι
Τρυπάει ύπνο κι εγρήγορση
Και μ’ ένα τσέρκι στην καρδιά
Χαράσσει τη μεγάλη σύμβαση
Το απόν
Σάββατο, 7 Σεπτεμβρίου 2013
Παρασκευή, 6 Σεπτεμβρίου 2013
ΑΦΟΡΗΤΟ
Άτοπο δεν είναι να κυνηγούμε πολύτροπες λέξεις
Να κρεμόμαστε απ' αυτές
Σαν από εαρινά αερόστατα
Και να ταξιδεύουμε σε ολοφώτεινους ουρανούς;
Αφόρητα δεν είναι όλ'αυτά
Όταν
Παιδιά
Θηλάζουν
Κάδους σκουπιδιών;
Πέμπτη, 5 Σεπτεμβρίου 2013
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Μερικές φορές, στο απόβροχο
Πέφτουν από τον ουρανό
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες:
Πέφτουν συγγενείς με ημιμύστακα, φορτωμένο έπαρση
Αλλού, ο χρόνος είναι κρεμασμένος σε γυναικεία βλέφαρα
Τα παιδιά πέφτουν ανάλαφρα
Παίζοντας το «μέλισσα, μέλισσα, μέλι γλυκύτατον».
Κάρα γεμάτα πολύχρωμα πλήθη που άδουν
Τον «Χαραλάμπη» και το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο»
Ο πατέρας με γαρίφαλο στ’ αυτί
Ρέουν ακόμη
Πάθη τσιγγάνας σε υστερόγραφο δελταρίου:
«Μάθε, μάνα, ότι ο γιος σου
Σκότωσε δύο και τον κλείσαν μέσα
Από υγείαν υγιαίνουμε»
Τρίτη, 3 Σεπτεμβρίου 2013
ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Κάποια ποιήματα θυμίζουν τα χαμένα στο δάσος παιδιά
Ενίοτε τραγουδούν, καταπίνοντας φόβους για την αποδοχή τους
Άλλοτε, ταυτίζονται με την Κοκκινοσκουφίτσα
(Ο κακός λύκος της κριτικής, πάντοτε ενεδρεύει )
Μερικές φορές, συμφύρονται στο των νάνων εσμό
Παίζοντας το ρόλο των, υπέρ τον γελοίο, γελοίων
Μερικά ψάχνουν –δολιχοδρόμο- τον Πολικό
Είναι τα πολιτικά ή τα απαγγελόμενα φιλαγοραία
Άλλα μοιράζονται τα μυστικά τους με τα’ αηδόνια
Μόνον ένα μακρινό κι άσημο στεγνώνει
Το φως του
Όπως η μικρή
Αδιάφορη
Πυγολαμπίδα
Παρασκευή, 30 Αυγούστου 2013
Τετάρτη, 28 Αυγούστου 2013
ΤΙΠΟΤΕ
ΤΙΠΟΤΕ
Τίποτε δεν είναι όπως υπήρχε μόλις χθες.
Ο Μέγας Αόρατος πρέπει να φοράει επιμανίκια
Και να μετρά σε ζυγό ακριβείας.
Ενίοτε, ακούγεται ο αεροβόλος συριγμός του Μπουνιουέλ
Και κάποιος , μέσα απ’ το πλήθος, πέφτει.
Είναι κι εκείνο το τρίξιμο της πόρτας που ανοίγει και κλείνει,
Πριν προλάβεις, τα ενδότερα να αντικρίσεις.
Τρίτη, 27 Αυγούστου 2013
ΔΙΟΛΟΥ ΧΑΡΤΙΝΟΙ
ΗΡΩΕΣ
Κι ήλθαν, μνήμες οι λογισμοί, όπως φτωχοί αρλεκίνοι,
να του θυμίσουνε εποχές που αισθημάτων έγεμε περίσσιος:
Στων τρυφερών και «Λευκών Νυχτών» τη σελίδα εκείνη
που ο χωριάτης – τ’ όνομά του Μαρέι;- στητός, τραχύς και ίσιος
τον εσταύρωνε, «δεν υπάρχει λύκος»-και το χέρι του εκίνει.
Και, μετά τους του Φιοντόρ μουζίκους και επίγειους αγγέλους,
ήλθαν του κυρ Αλέξανδρου οι ήρωες, στάζοντας αλισάχνη.
Η Ντελησυφέρω, η Μαχούλα, η Ακριβούλα, το παιδί ενός τέλους πικρού . Ζωή και θάνατος στο χιόνι και την πάχνη.
Σαν το Γιαννιό- την πόρτα της πολυλογούς να ψάχνει
Να πέσει λευκός, με του «έρωντα» χτυπημένος το βέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου