Το πρώτο σχόλιο

Το πρώτο σχόλιο στο καινούργιο μπλογκ ήταν της Γιώτας.

(Το άλλο μου είπε μια μέρα να το σβήσω. Με πόνεσε πολύ τότε, γιατί πήγε χαμένη πολλή δουλειά, αλλά υπάκουσα αμέσως στην "εντολή" του.

***

Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΠΕΦΙΛΗΜΕΝΟΙ

Ένα alarm αυτοκινήτου.
Ξύπνησε στις πέντε το πρωί
Συν τοις άλλοις
Και τους πεφιλημένους μας νεκρούς.

Κι άναψαν αιφνιδίως
Ο κυρ Γιώργης ο Σπανός με τα κίτρινα μουστάκια,
Ο άγιος Χόντος, η κόρη του
Η Αρετή, που στόλιζε χριστουγεννιάτικα αλμυρίθια
Κι ο εγγονός του ο Αχιλλεύς, ο ένδοξος εφενδονιστής.

Ξύπνησε και μια παγωνιά
Γεμάτη καρδερίνες και κάλαντα.

Ο Αράπης
Μ’ ένα κουπί φυτρωμένο στον ώμο
Να εμποδίζει τα φτερά.

Κάηκαν τα μανουάλια δεκαπέντε εξωκκλησιών.

Στη σκόνη του σιδεροτράπεζου
Ο Αντώνης ο Μουντανιώτης
Σχεδίασε τον φόνο της άπιστης.
Γιάννης Τσίγκρας

1 σχόλιο:

Αστοριανή13 Φεβρουαρίου 2012 - 1:36 π.μ.

...με τα πέντε πτερωτά
και τη μαυρίλα του παλαιού τραίνου... κατέβηκα όοοολη την Ιστοσελίδα σου, δίχως διακοπή!
Καλώς ήλθες πάλι στα... λημέρια σου!
Προσωπικά, μου έλειψε η Γλώσσα!
Πεθύμησα Καλό γράψιμο. Βέβαια, οι χώροι και οι χρόνοι, μαζί με τα πρόσωπα που δένεις με το άπλωμα του χεριού σου... τελείως μυθικά για μένα, μα ήδη οικεία... από το μικρό κουταβάκι... μέχρι τη γυναίκα του Κολοβού!!!
Να είσαι καλά, Γιάννη μου, και να γράφεις... έστω για μένα!
Με αγάπη,
Φιλιά στη Κατερίνα μας,
Υιώτα

Απάντηση