"ΚΟΙΝΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ"... με τον Γιάννη Τσίγκρα: Ποίηση Γιάννη Τσίγκρα 39

Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

Ποίηση Γιάννη Τσίγκρα 39

Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου 2012

ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥΣ

Όλα ειν' εδώ.

Η φαλακρή κορυφή του κυπαρισσιού

Πάνω απ’ τις στέγες,

Στικτά αλεξιβρόχια μυρμηγκιών,

τα μανιτάρια.

Και το σιδεροτράπεζο.

Όλα ειν’ εδώ πραγματικά.

Μα εγώ, είχα τα είδωλά τους συνηθίσει.

Στο βάθος των ανεστραμμένων σου ματιών.

Γιάννης Τσίγκρας

ΤΑΧΥΔΡΑΜΑ

Αγαπώ κάθε παράξενη σκηνή διανυκτερεύοντος φαρμακείου

«Ποντίκια είπατε;» ο υπάλληλος νυστάζει πίσω από

πολύχρωμες γυάλες.

«Ναι, ξέρετε, οι αρουραίοι» ο πελάτης είναι ωχρός

«…καταβροχθίζουν τα χειρόγραφά μου».

Ο πελάτης είναι ωχρός και φοράει γυαλιά.

«Μμ, πάρτε το μυοθνήξ. Αντιαλλεργικό. Δεν προκαλεί

γαστρίτιδα».

Ακούγεται ο κούκος του ρολογιού.

«Πρόκειται για εξόχως εμβριθή τρωκτικά αγαπητέ μου κύριε».

Οι πολύχρωμες γυάλες περιέχουν κολώνια.

Ο πελάτης ζυγίζεται.

Κι άξαφνα «…έχουν τάσεις εξπρεσσιονιστικές».

Πλησιάζει την πόρτα. «Εννοείται τα χειρόγραφά σας;»

Ανοίγει την πόρτα. «Εννοώ τα ποντίκια. Καληνύχτα».

Αγαπώ κάθε ωχρόν άνθρωπο που φοράει γυαλιά

και τριγυρίζει έρημους βραδινούς δρόμους

έχοντας στην τσέπη ένα φακελλάκι ανώφελο μυοθνήξ.

Γιάννης Τσίγκρας

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΠΡΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑ

Σκοτεινά έμβρυα πανηγύρεων

γύφτικα

φεύγουν

DATSUN.

Γιάννης Τσίγκρας

ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΠΡΙΛΗΣ

Υπάρχει ο Απρίλης.

Υπάρχει το Εδώ και το Επέκεινα,

Ο Καιρός και η Στιγμή.

Υπάρχει ο Απρίλης

Με τους λεμονανθούς και τις

Βραδινές

Ριγηλές αιθρίες.

Ένα ποδήλατο χρυσό

Υπάρχει ακόμη

Για όσους αγαπούν τα αινίγματα

Λιγότερο

Από τις ανυπόμονες βαλίτσες.

Γιάννης Τσίγκρας

Προσωπικό σύνδρομο Ε

Προσωπικό σύνδρομο Ε

Είναι μια ανέλιξη

Μια αναβάθμιση

Μια φράση

Ενδεχομένως

Περίπου

Μουσική

Που αιφνιδίως

Βουλιάζει στην απροσδιοριστία.

Γιάννης Τσίγκρας

ΚΑΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Καμιά στιγμή δεν μας συστήνεται

Ως τελευταία

Γιατί τότε ο θάνατος του καθενός

Θα 'πρεπε να έχει όνομα-

Το δεύτερο όνομά μας.

Καμία εποχή δεν μας συστήνεται

Ως περατουμένη

Μόνον εντός της υποφώσκει στιγμιαία

Η άλως του μηδενός

Του αποκλειστικού της ορίου.

Γιάννης Τσίγκρας

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο Χρόνος είναι διαστελλόμενο κλουβί

Που χωρεί ένα σφουγγάρι του βυθού και την Μέριλιν.

Χωρεί και μένα που αποδέχομαι και αναιρώ.

Μόνον ο Αχώρητος γεμίζει, τυλίγει και περνά ανάμεσα

Σαν το αεράκι των αλκυονίδων.

Γιάννης Τσίγκρας

SPLEEN

Kαι γεύεσαι, ως το γλαυκό Επέκεινα, σάρκα γης σηπεδόνας

Ώσπου σε δράμα ευδίας θαλασσινής, στικτής από εσμό ναυτίλων

Αραιοϋφαντη να πέσει αυλαία λευκών πτίλων

Σημαίνοντας το θάνατο που ακολουθεί το σφύριγμα σφενδόνας.

Πλάι μας ψυχρόαιμοι μαζεύουν των διαδικτύων βράχων τα κυκλάμινα

Και ως παγοπώλαι ονήλατοι κυκλοφορούν του αιώνα οι Επιμηθείς.

Το ναι ακούγεται ως ου.Ψίθυροι θρόες στα αυτιά:"μη κοιμηθείς

ή "ειρήνευσε". Και η μονολόγιστη ευχή μόνη μας άμυνα.

Γιάννης Τσίγκρας

ΕΝ ΝΕΑΠΟΛΕΙ

Τα που από τρούλους πίσω χάνονταν πετροχελίδονα

Ενός φευγάτου είναι παιδικού μου ουρανού.

Θυμάμαι δώρο του ήμερου, το θέρος, δειλινού

Μικρές τριγύρω μας φωτιές. Γιορτάζαμε τον Κλήδονα.

Και δεν υπάρχουν (μνήμης οστεοφυλάκια) τα οικόπεδα

σκουριά γεμάτα, μπάζα κι άγριες τσουκνίδες

ιδανικοί κρυψώνες για τις κοκκινόφτερες ακρίδες.

Λείπουν κι οι γέροι που γκρινιάζανε με χαμόγελο:

«παλιόπαιδα».

Ένα μάτι αόρατου Πολύφημου. ωχρογάλαζο φεγγάρι

του πεθαμένου χρόνου απολίθωμα ας δω.

Ωρίμασα όπου γεννήθηκα. Μα ο άνεμος εδώ

δε φέρνει πια των λόφων μιαν οσμή από θυμάρι.

Γιάννης Τσίγκρας

ΜΟΝΟ

Μόνο ένα πεταλούδισμα,

-Iσόβιο του άνθους κάκτου-

Αυτό το ελάχιστο

Πριν τη, γεμάτη θεό, απέραντη σιωπή.

Γιάννης Τσίγκρας

ΜΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ

Ακόμη κι όταν

Εν ορδαίς

Διασχίζαμε τους νυχτερινούς ανοιξιάτικους κήπους

Μικροί περίπου σειληνοί

Εναλλάσσοντας ουά και ζήτω

Με ενδιάθετα στο στήθος

Έμβρυα «σ΄αγαπώ»

Αφυπνίζοντας ακανθυλίδες

Που αποκοίμιζαν τα ράμφη σε ουραίες βεντάλιες

Ραντίζοντας με τη δροσιά των ρόδων

Τα ματωμένα γόνατά μας

Ως λάβαρο υψώνοντας

Ένα μισοκαμμένο

-Ίσως από το άγγιγμα του φεγγαριού-

Αερόστατο

Ακόμη και τότε

Χωρίς να το γνωρίζουμε

Προετοιμαζόμασταν

Για τη μοναδική συνάντηση

Με τον

Φιλάργυρο

Πορθμέα

Γιάννης Τσίγκρας

ΔΕΝ ΗΤΑΝ

ΔΕΝ ΗΤΑΝ

Δεν ήταν τα αηδόνια της Εμμαούς

Ούτε το φωτεινά άγνωστο πρόσωπο

Του μεθ’ ημών κεκλιμένου.

«Διηνήχθησαν ημών οι οφθαλμοί»

Όταν φέραμε στο στόμα

Εκείνο το μικρό ψωμί

Τον ίδιο το Λόγο τον εξ ουρανού

Τον αυτοπροσφερθέντα.

Γιάννης Τσίγκρας

ΘΑ 'ΝΑΙ

Θα ‘ναι οι κόρες με τ’ ατέρμονα βλέμματα,

θα ‘ναι εκεί

τα νυχτερινά γιασεμιά.

Γιάννης Τσίγκρας

ΑΘΛΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ - Σ’ ΕΝΑ ΠΟΝΤΙΚΙ (1978)

ΑΘΛΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

Σ’ ΕΝΑ ΠΟΝΤΙΚΙ (1978)

Το μουστάκι σου μια τούφα από λινάρι,

μπαμπακένιε Σπήντι, απόψε κιτρινίζει.

Γέρασες; Μάλλον η άκρη του εγγίζει

το ίδιο, οξειδωμένο, πένθιμο φεγγάρι.

Θυμάσαι. Κρεμούσε τα φιλιά της

στο σκοτάδι. «Για τα γενέθλιά σου

δώρο». Πρόσεξα την ουρά σου

κορδόνι μες την αγκαλιά της.

Ναι, ίδια, αδελφή μιας νύχτας πεθαμένης

η νύχτα που με βρίσκει να μιλώ

με σένα ποντικάκι μπιμπελό

πού ‘μαθες ν’ αγαπάς και να σωπαίνεις.

Γιάννης Τσίγκρας

Τετάρτη, 15 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Γιάννης Τσίγκρας

ΤΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Τόσος καιρός

Για να κατανοήσω

Ότι η Ποίηση

Είναι απλώς ένα παιγνίδι

Με άδεια κελύφη

Λέξεων

Όπως ένας πρόσκοπος

Φοράει στη γραβάτα του

Μια μικρή

Χλωρή

Χελώνα

Τρίτη, 14 Φεβρουαρίου 2012

ΕΡΙΝΥΕΣ

Αναποδογυρισμένη, παμπάλαια καμπίνα φορτηγού

Με τα παράθυρά της φορτωμένα σκουριασμένες παπαρούνες

Πικρό κυπαρίσσι, στ’ αριστερά

Και, με κατεβασμένα φτερά, ένα μαβί πουλί στο μαγκάνι.

Ο χορός των γυναικών με τα ματωμένα στόματα πέρασε τραγουδώντας

Γιάννης Τσίγκρας

ΜΕ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ

Γιάννης Τσίγκρας

ΜΕ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ

Γιατί

Ο θάνατος

-Τελοσπάντων-

Ο φόβος του θανάτου

Τραγουδάει όπως ο Γιώργος Οικονομίδης

Και η Ρένα Ντορ

Και μυρίζει στιφάδο;

ΟΙ ΕΚΔΟΧΕΣ ΣΟΥ

Νοστάλγησα την εποχή που μου ήσουν γυάλινη –

δεν εννοώ υποδοχέας ανθέων.

Ενυδρείο είναι κάτι που περιθάλπει

ορφανά και μαύρα ψαράκια

και πολύποδα,
στις εκδοχές σου που δεν εξάντλησα.

Γιάννης Τσίγκρας

Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΠΡΙΣΜΑΤΙΚΟ

Η γεωμετρία

Ενός

“Eυφυούς λόγου”

Θα μπορούσε να εκληφθεί

Και ως καθαρή Ποίηση

Αν

Συμπεριλάμβανε

Και τα πίσω από

Θολά τζάμια

Λυπημένα

Παιδιά

Γιάννης Τσίγκρας

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Απ’ το παράθυρό μου, βλέπω τα παιδιά της γειτονιάς
Με τρυφεράδα
Να καταστρέφουν ό,τι πάντα κατέστρεφαν τα παιδιά
Άρα
Ο Ουρανός είναι κοντά
Πάντοτε βρίσκονταν
Εδώ

Γιάννης Τσίγκρας

Αναρτήθηκε από Γιάννης Τσίγκρας στις 12:46 μ.μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου